HANSI I MENÇUR
Përktheu Agim Dëshnica
Nëna i tha Hansit:
- Nga po shkon, o bir?
Hansi u përgjigj: - Jam nisur për te Greta.
- Mirë, por mos harro të sillesh urtë me atë, Hans!
- Oh, po. Do të sillem siç më thua ti. Mirupafshim, nënë!
- Mirupafshim , bir!
Hansi vajti te Greta. - Mirëdita! – e përshëndeti.
- Mirëdita, Hans! Ç’gjë të mirë më ke prurë?
- Asgjë. Erdha vetëm që të më japësh ti ndonjë send.
Greta i dha një gjilpërë.
Hansi e mori gjilpërën dhe e futi në kashtën e ngarkuar në karrocë dhe u kthye në shtëpi. - Mirëmbrëma, nënë!
- Mirëmbrëma, bir! Ku ishe deri tani?
- Te Greta isha.
- Çfarë i çove asaj?
- Asgjë.
- Po ajo çfarë të dha?
- Një gjilpërë.
- Ku e ke gjilpërën?
- E kam futur në kashtë.
- Ke bërë marrëzi, Hans! Duhej ta kishe mbërthyer në mëngë.
- Nuk më shkoi ndër mend. Herën tjetër do të bëj siç më thua ti.
- Nga po vete, bir?
- Te shtëpia e Gretës, nënë.
- Sillu urtë atje, Hans!
- Po, do të sillem urtë. Mirupafshim!
Hansi vajti te Greta. - Mirëdita! – i tha.
- Mirëdita, Hans! Ç’më ke sjellë?
- Asgjë. Ti ç’do të më japësh?
Ajo i dha një thikë.
Ai e mori thikën dhe e mbërtheu në mëngë.
Sa u kthye në shtëpi, përshëndeti nënën: - Mirëmbrëma, nënë!
- Mirëmbrëma, bir! Ku ishe gjer tani?
- Me Gretën.
- Çfarë i fale asaj?
- Asgjë. Ajo më dha një thikë.
- Ku e ke, Hans?
- E kam mbërthyer në mëngë.
- Ke bërë prapë marrëzi! Duhej ta kishe vënë në xhep.
- Mirë, herën tjetër do të bëj siç po më thua.
- Nga po shkon tani, o bir?
- Te Greta, nënë. Mirupafshim!
- Mirupafshim, bir, dhe sillu me mend!
- Po, po.
Hansi mbërriti te Greta. - Mirëdita! – i tha.
- Mirëdita, Hans! Hë, më ke sjellë ndonjë gjë?
- Jo. Ti çfarë do të më dhurosh?
- Merre këtë kec dhe mirupafshim, Hans!
- Mirupafshim, Greta!
Hansi e mori kecin, ia lidhi këmbët dhe e rrasi në xhep. Kur arriti në shtëpi, keci kishte ngordhur. - Mirëmbrëma, nënë!
- Mirëmbrëma, bir!
- Ku ishe gjer tani?
- Te Greta.
- Çfarë i çove?
- Kurgjë. Ajo më dha një kec.
- Ku e ke kecin?
- Në xhep.
- Ke bërë sërish marrëzi. Duhej ta sillje të lidhur me litar rreth qafës.
- S’më ra ndër mend. Herën tjetër do të bëj siç më thua.
- Nga po shkon, o bir?
- Për te Greta, nënë.
- Sillu me mend, Hans!
- Po, nënë. Mirupafshim!
- Mirupafshim, bir!
Hansi shkoi te Greta. - Mirëdita! – i tha.
- Mirëdita, Hans! Ç’gjë të mirë më ke prurë?
- Asgjë. Ti ç’do të më japësh?
Greta i dha një copë proshutë derri. - Mirupafshim, Hans!
- Mirupafshim, Greta!
Hansi e lidhi proshutën me litar dhe e tërhoqi zvarrë. Udhës iu sulën qentë dhe ia përlanë. Hansi mbërriti në shtëpi vetëm me litarin në dorë. - Nga po vjen, biri im?
- Nga Greta, nënë.
- Ç’dhuratë i dhe?
- Asgjë. Ajo më dha një copë proshutë derri.
- Pa ta shoh proshutën, Hans!
- E lidha me litar dhe e tërhoqa zvarrë, por ma rrëmbyen qentë udhës.
- Shiko, shiko, prapë me marrëzira ti!? Duhej ta mbartje mbi shpinë.
- S’ma preu mendja. S’e bej më tjetër herë.
- Ku po shkon, Hans?
- Te Greta.
- Sillu mirë me të!
- Po, nënë.
- Mirupafshim, bir!
- Mirupafshim, nënë!
Me të mbërritur Hansi, i tha Gretës: - Mirëdita!
- Mirëdita, Hans! – ia ktheu ajo. – Ç’më ke sjellë?
- Asgjë. Ti çfarë do të më japësh?
Greta i dha një viç. Mirupafshim, Hans! - Mirupafshim, Greta!
Hansi e hodhi viçin mbi shpinë! Udhës deri në shtëpi viçi e goditi disa herë me shkelma. - Mirëmbrëma, nënë!
- Mirëmbrëma, bir! Ku ishe deri tani?
- Te Greta.
- Ç’i dhe asaj?
- Asgjë. Ajo më fali një viç.
- Ku është viçi, Hans?
- E mbarta mbi shpinë siç më the ti, por ai më shembi me shkelma dhe u zhduk.
- O, ç’marrëzi! Ti duhej ta tërhiqje me ndonjë rrip pas vetes dhe ta mbyllje në stallë.
- S’më vajti ndër mend. Herën tjetër do të bëj ashtu.
- Nga po shkon, Hans?
- Te Greta.
- Sillu siç duhet me Gretën dëgjon?
- Po, po, nënë!
Arriti Hansi te Greta e i tha: - Mirëdita!
- Mirëdita, Hans! Ç’më ke sjellë?
- Asgjë. Ti ç’do të më japësh?
- Këtë herë do të vij me ty.
Hansi e lidhi Gretën me një rrip rreth qafës, e tërhoqi pas vetes drejt shtëpisë, i hodhi bar për të ngrënë te një stallë, e mbylli atje dhe shkoi te nëna e i tha: - Mirëmbrëma, nënë!
- Mirëmbrëma, bir! Nga ishe deri tani?
- Te Greta.
- Çfarë i dhe?
- Asgjë.
- Po ajo?
- Kërkoi të vinte me mua. Unë e lidha me rrip rreth qafës dhe e prura gjer këtu.
- O, ç’paske bërë! Ku është Greta tani?
- E kam mbyllur në stallë.
- Popo, çfarë marrëzie! Ti atë duhej ta trajtoje me dashamirësi! Shko shpejt nxirre jashtë dhe sille këtu!
Hansi vrapoi, hapi stallën e iu afrua Gretës, por ajo ishte fort e zemëruar. U shkëput nga litari, vrapoi për në shtëpinë e saj dhe s’u bë kurrë nuse e Hansit.
