Nadi ARIFI
VENDI I SHENJTË
Ti je shpirti im, që rrëmben male,
kodra, plot drunj, pa kufi lëdina;
aty ku zemrat bashkohen në një trup,
zëri përhapet larg, si vetëtima.
Aty ku bletët kanë ndërtuar zgjua,
zogu këngëve melodike ua thotë;
atje ku gurgullima e ujit, në përrua,
vend më të bukur s’ka në botë.
Atje ku dielli e merr ngjyrën e kuqërremtë,
mbrëmjeve të bukura në behar;
aty ku bariu dhe qent i ruajnë delet,
aty qetësohet shpirti, shuhet mall.
Aty ku shkëmbinjtë me thepa të mprehta
mbanë nën sjetulla historinë e kaluar,
aty ku prehen qetë gjyshërit e stërgjyshërit,
natyra mahnitëse, livadhet me bar bleruar.
Në këtë vend, me pozitë gjeografike,
këtu e kalova jetën time të lumtur;
m’u aty e takova këtë mike,
që ma bëri jetën edhe më të bukur.
