Vendlindje
O fshatthi im i vockël, një zokth për ty po qan
Vjen rrotull krahë djegur, e ulet mbi kambanë
Dhe s’di pse kokëulur, po cicërin a flet
Kur sheh fushën e butë të shtrirë gjer në det.
O fshatthi im i ngrirë, me hënë në mesnatë
Po flenë gjithë njerëzia e shpirtrat bëjnë shamatë
Po lozin nëpër bregun e Semanit të qetë
Mes tyre bëhem hije e nis e loz dhe vetë.
O fshatthi im i gjorë ku qentë më vijnë pas
Të lumtur tundin bishtin e lehin plotë me gaz
Më njohin që tej tutje kur vij me psherëtimë
Tek portat presin gjyshet, ohhh erdhe biri im!!??
E shtrojë më bëhen gjethet e shtrihemë në kashtë
Ca yjë ndizen e shuhen e treten andej jashtë
Gjersa mbyll sytë i qetë me ëndrra në agim
O fshatthi im i vockël, o fshatth o fshatthi im.
