Venetike Cako Miraka
Vetija ime!
Νuk di pse vetija ime më ka larguar,
E më ajo as lotit tim nuk i beson,
Ndoshta hapat si pëlqejnë nxituar,
E’ mëri më mban der sa të vendos.
Un gjithmon me mirësi zemre i flas,
Ngusht jam zën, jam sa bot e madhe,
Nuk di a më kupton shpirtin tim që plas,
I ndoshta un, një lule të pa çelur lë të thahet.
