Vetmia-Nexhat Bexheti

Vetmia

Hej vetmi hej, e burgosur qofsh me pranga

E  ke hijen  e  tavaneve  me  marimanga

Trishtuese si fytyra e Shamanit duke uluruar

 Si fytyrë e mrolosur e xhepave të zbrazura.

Hej vetmi hej, je e shkretë si poli i veriut

Mornicat, i’a ngrinë lëkurën trupit të njeriut

I ngjanë rrënojave të tërmetit tektonikë

Të kisha lutur, sa më parë nga këtu  me ikë.

Ti as që mendon me ikë, të kanë përqafuar

U, je bë  pjesë e jetës, jeta ka me i mallkuar

Metastazon, e qetë në mendjen e brezit të ri

Të pavetëdijshëm,se  nënshtrohen nga ti.

Nexhat Bexheti