Vetvrasia e Buratinos
Verviten
në ajër
fjalët,
si prostituta,
me sytë
e pajetë.
Dhe dushin
ma bene
rrebeshi
i shiut,
mbi mua
trokasin
daullet
E misterit,
Si mijëra
Milingola,
Qe natën
E grisin..
Ju dhashë
buzëqeshjen
time,
si ne shkrepie
te blicit,
ku plumbat
bijen
diku
dhe fjalët,
me shum
vrasin
kufijve,
te mbyllura.
Por
Refugjatet
Siriane,
shperthejne
Mijera,
nga Idomeni,
ne Gjergjelia…
Ikin
ne marrshimin biblik..
A e di era
të vërtetën.
Në skaj,
Ku jam
i lidhur,
si një pyll
shpresash,
ne shkretetir
Dhe jo
Dhe po.
pa ty,
po vdes,
përreth
plotësisht,
heshtur,
gjatë
netëve,
Te pafajshëm.
Dhe mbylla
sytë ,
e putha
gjithë
fytyrën
e saj ..
Përsëri
puthje
buzve
te saj…
Qeme
te cmendur
jashtë
kontrollit,
Asgjë
më pak
se qiellore.
Por
trishtimi
trëndafilat,
si bryme,
i thau
krejte..
Qielli
përsëri
i dehur,
mbi fatet
njerëzore,
Si në ferr,
qe….
Përrallat
ritregoin
per vetëvrasjen
e Buratinos..
Jasht,
statuteve
te partive,
me referendume
para stuhive,
kur zogjtë
ikin,
ku…
per diku,
cka,
po di veta,
verviten
në ajër
fjalët
si prostituta.
te xhveshura.
Përrallat
ritregoin
per vetëvrasjen
e Buratinos..
Qielli
përsëri
i dehur,
mbi fatet
njerëzore,
Si në ferr,
qe….
lad bizhga@,
