Që andej, nga lindë dielli,e perëndon hëna
Shumë shqiptarë, të shkathët lindin nënat
Me vete mbajnë në gji, një grushtë dhe
T’ju kujtohet se duhet të kthehen në atëdhe
Janë djemë a vajza. të ritur nëpër kreshta
Në atdheun e shpërnarë,me shumë festa
Hegjemonistët akoma pezull n’a rinë
Me e ditur,sa keqë do pësojnë nga kjo rini
Të shpërndarë ,por i bashkon i vetmi flamur
Farefisin, gjuhën, atdheun se harojnë kurrë
Botës i japin dritë, njerëzimit shpresë e lumturi
Shqipërinë e lartësojnë, në botë me krenari
Nexhat Bexheti
