Shfryu mllefin vjeshta,
Dhe gjethet zunë rrugën,
Filloi qielli të lotojë ëmbël,
Dhe ndroi qyteti gunën
. U zhveshën pemët e blirit,
Ngjajnë si njerëzit në plazh,
Si vunë mënd e fjalë fiqirit,
U gris nga telajo një peizazh.
Me gjethet shkoj edhe unë,
Shiut i kënaqem pa mbarim,
Nisi të vjeshtërojë Tirana,
Po nuk vjeshtëron shpirti im!
