Sa lehtë bien gjethet e vjeshtës
era i shpërndan anë e kënd
zhvishen pemët dhe pyjet heshtin
dhe zogjtë e fundit ikin nga një pemë.
Si re të zeza vërshojnë në turma
i lënë folet ku rritën të vegjelit
dete dhe male kalojnë të lodhur
vëndeve të ngrohta kërkojnë pranverë.
Kupa e qiellit me re mbuluar
syri shikon vetëm hapësirë
trungjeve të tharë cukasin truncaket
dhe tymi i bardhë që percjellin oxhakët.
