Punon në terr
S ‘ njeh as diell, as qiell.
Me ta, jep e merr.
Shpirti, se di ku i ka rrënjët.
Se ç’ mu qep ky mendim beterr
Zemër, qiell, qiell diell.
Truri në sherr
Në sherr me vetveten
Ç’ ka më të bukur?
Qiellin?
A atë, kah jetën merr!!
Ndofta në sytë është drita;
E zemrës që punon në terr
Tungjatjeta, zemër, o shpirt!
O Shpirti i pastër, që sysh, sjell dritë!
Jungjatjeta miq!
Ju përshëndes nga zemra, që punon në terr.
Që me diell e qiell; jep e merr.
