Jena thjesht dishira e andrra ….
q’i nën hapin e jetës tkurren ,
tuj lshue grimca kohet ,
kohë e marrë ,
kohë e ikun .
E për mue e ty tesh ?!
nji fluturim krahësh ,
nji mbyllje sysh ,
nji dridhje zemret .
Ju’a mbylla derën tesh çdo andrre ,
t’pa’ftueme ,
e lodin e njomë rrëshkitun prej faqes t’turpshme ?!
E bana mall t’enjtun prej mij dishirave ,
e çdo hap shpirtit i dhashë frymë ,
për zemrën me e lan mbas doret ,
për nji tjetër ditë ,
kur andrrat t’ken marrë prep vrapin…
me u gjet n’nji tjetër jet .
Se jeta ….
se koha ….
Se dishirat e andrrat ?!
Tesh i zhdeshëm prej çdo kujtimi ,
tuj e ditë ,
tuj e pritë ,
kohën tonë ,
me e deshtë e me e ba’e grimca mallit ,
e lodit .
Ah , sa e deshtëm kohën tonë ,
tesh t’mbyllun n’sirtaret e mistereve ma t’lashta ,
q’i tuj çilë mbrenda nesh ,
sakatuen gjithçka n’mue e ty ,
deshti ,
deshtëm.
Tesh unë zg’jodha tjetër rrugë ,
ti tjetër andërr .
Nji ditë , nji kohë , n’nji tjetër jet ?!
Kena me ken veç dishira t’vdekna tesh,
q’i lam rrugës.
Autore:
Donike Rrethej .
