“BOZAXHIU”
Albert Hitollari
*
Dikur shpesh më zgjonte
një burr me karroc
me një zë të ngjirur sapo
kish lindur Dielli!
Këmbët hiqte zvarrë ,
i vjetër ish në mosh
në ç’do rrugic thërriste
boz e freskër meli!
*
Pastaj e merrte udhën
nga pazari i vjetër
ku bujqër e fermer
shisnin gjën e gjallë!
Dikush grur e misër dhe
tërsher e thekër
një t’jetër ca Qepujka,
tërfil e jonxh për farë!
*
Nga fundi nëpër tezga
bërtisnin arixhinjtë
mall me ç’mim të ulët të
mir edhe të lirë!
Nën hijen e një rrapi ,ku
rrinin qoftexhinjtë
hamej dhe pijanec ja
shtronin duke pirë!
*
Xhambaz e matrapaz
shihnin nga dhëmbët
se ç’mosh kish një viç
një dash apo dhi!
Nallban që i vinin
patkonjt kuajve tek
këmbët
tellallë që kërkonin punë
me hangari!
*
Tek tuk ndonjë fallxhore
të zinte prit në rrug
s’të ndahej pas të vinte
fallë për të hedhur!
Më tej sa sehirxhinj,
xhepist dhe hajdut
vinin rreth e rrotull ç’të
gjenin për të vjedhur!
*
Të shfaqej pamje t’jetër
në krahun matan
ca qen duke i shqyer dhe
qeset me plehra
Diku një mace hidhej ,
kërcente mbi kazan
dhe në gjith pazarin të
kundërmonte era!
*
Por kurr nuk mungonin
dhe disa djelmosh
kok e këmbë përlyer,e
rrobat gjithë djers!
Plastika e kanaçe
kërkonin lart e poshtë
sfilitur mbi shpinë
hedhur dhe një thes!
*
Dhe pse jam larguar diku
në një vend t’jetër larg
atij qyteti shpesh
mbushur me ndjesi!
Sa herë që e kujtoj atë
pazar të vjetër
më k’thehet nostalgjia
dhe për atë bozaxhi!
