Asgjë s’do kish kuptim,
As shpirti yt,
As imi gjithashtu
Asnjë prej nesh
Tashmë,
Nëse,
Zgjohemi brënda vetes
Të tjerë njerëz,
E të tjerë të shpërfaqemi
Mes kohësh
Pa kuptim,
Nuk bën më sens
Tek mbarsemi rraskapitjesh,
Tek mbajmë peshë
Mes dy botëve,
E rrekemi të kuptojmë,
Shenjtërisht
Tek të flasiim të fshehtat tona
Dëgjesat,
Digjen si qirinjtë e lutjeve,
Kur tek ty besohen fjalët
Ku shpirti falet qiejsh,
E atēherë njëjtë ,
Dhe ti paqtohesh
Tek ndjen çtë besojnë
Është sikur t’u besosh po njëjtë
Të praruara i ka fjalët
Të zgjedhura me bistak të zemrës
Kyçur magjishëm
Në sënduqe dertesh
Magjishëm,
Për ti lutur si në Zot
Çmueshëm që të ruhen
Pusesh shpirtit
Der të vdesësh.
