Më thuaj diçka…
Ndoshta një varg
nga poezi e njohur,
nga shpirti të dalë,
një buzëqeshje të ëmbël,
të zbutë motin,
Një përqafim ,që mua
ngrohtë të më mbajë .
Më thuaj diçka,
se shpirti i lodhur,
veç errësirës së natës ,
dritë s’pa .
Më kërko ,
më thërrit…
Mos më lër të iki…
As alternativë ,
as rrugë tjetër , S’ka .
Më thuaj , pra diçka …
Qoftë edhe përrallë,
le të jetë nga ato
të vjetrat me mbret.
Të gënjej të sotmen.
Të përqesh të nesërmen.
Për qetësi kam nevojë,
pak verë e pak det .
