Ca njerëz e këmbejnë kombësin me luksin
Në këtë botë ku ndarjet janë të thella
Disa zgjedhin luksin,duke harruar ç’është bella
Kombësia e tyre,një thesari i çmuar
E lënë pas,për një jetë më të shndritshme,më të madhe dhe më të varfër
Sytë e tyre kërkojnë,një jetë më të lehtë
Por në këtë kërkim,humbasin thelbin e vetë
Marrin veshje të shtrenjta,por harrojnë fjalën
Dhe origjinën e tyre,e ndjejnë si një mall
Ç’më ka sjellë,ky luks i përkohshëm?
Kur kujtimet e fëmijërisë,më duken të larguara dhe të dhimbshme
A mund të blehet identiteti,a mund të zëvendësohet?
Kur në zemër e kam atdhenë,që me dashuri e kam ruajtur
Por ka njerëz që e dinë,se çfarë është e vërteta
Se kombësia është pasuri,që nuk zëvendësohet me letra
Ata e mbajnë me krenari,si një flamur të lartë
Dhe luksin e jetës e shohin si një hijeshi të artë
Prandaj, kujdesi që e bëjmë,në këtë rrugëtim të gjatë
Mos harro,se çfarë je,dhe nga ke ardhur, çdo hap
Sepse, në fund të ditës,pasuria më e madhe
Është zemra jote,dhe historia që të bën të ndihesh e lirë
Nexhat Bexheti