Përktheu: Gëzim Isuf Baruti
Prej librit “Nga Shatobriani dhe Lamartini”, i përkthyer prej meje, po postoj poezinë “Pylli” shkruar nga Shatobriani. Lexim të këndshëm!
Pylli
O ti pyll i heshtur, e përzëmërta vetmi,
Sa më pëlqen të përshkoj tënden atë hije!
Në t`err`tat skuta tuat mes ëndërrash bukuri,
Provoj një ndienjë të lirë meraku a bezdie!
Vlerë e zemrës time! Besoj t`shoh të lëshojnë
Pemët, livadhet një t`ëmbël trishtim që më nget.
Kjo valë që un` ndiej me butësi murmuron,
E në pasurin` e pyllit duket prap` më thërret.
Oh! Ç`nuk marr un`, i lumtur, jetën për të kaluar
Këtu, larg njerëzisë! N`at` zhurmën që fal një rrëke,
Mbi një qilim prej lulesh, n`atë vend të vetmuar,
Që un` i pamësuar, nën hije vidhash fle!
Gjithçka flet, gjithçka m`pëlqen nën k`ta harqe të qetë
Këto gjineshtra, zbukurim i një t`egre skutë,
Kjo dorëzonjë e kapur nga një erë këmb`lehtë,
Tundin me rradh` stolit`e tyre që ndryshojn` butë.
Pyje! Tunduni ëmbëlsisht nëpër ajrí!
Për ç`dashnor, ndonjëher` do t`jeni kaq t`dëlira?
Të tjerë do tu besojnë të huajat dashuri;
Un`, veç me hiret tuaja do t`stolis shkretëtirat.
Përktheu: Gëzim Isuf Baruti