Asgjë e njëjtë për të dy
Dhe këtu vjeshta është vjeshtë,
Po secili sheh vjeshtën e tij,
Ashtu si nata vjen për të gjithë
Po secili rron në erësirën e tij.
Çdo gjethe që bie këtu shkon me ujin
Me valën e tij deri në det,
Erësira këtu është e verbër
Mëngjesi e mbledh po s’e fut në një thes.
Tek zjarri e ftohta, harroet në xhep
Tetor eshtë po s’shihet me sy,
Është vjeshtë a është dimër?
Gjithsesi as kjo s’është e njëjtë për të dy.
Mëngjesi e solli si nuse këtë ditë
Vesa si flutur u ul mbi një lule,
Asgjë sështë e njëjtë për të dy,
Se njëri sheh me shpirt, tjetri me sy.
(01/10/2024/Devoll)
#poezihorgitohoxha
