AI TË NXORI NGA JETA IME
Sa mirë shkonim të dy bashkë
Por tani,të ndarë kemi përfunduar
Dhimbja duket,t’ketë hyrë në palcë
Dimri i ftohtë,shpejt është afruar
Të gjitha ç’patëm ,vetë i shkatërruam
Dashurinë,me dashje e flakëm në lumë
“Dikushin”,që njëherë moti,vetë e afruam
U fut në mes ,dhe të largojë nga unë
Shkakun e arsyen,si ndodhi,s’e mësova
E për këtë ,nuk jam aspak i penduar
M’vjen keq,që me zemër të dashurova
Kjo po,shpirtin shumë më ka lënduar
Ndoshta ai, të dha më shumë se unë
Apo ndoshta,të bëri më shumë premtime
Këto,tani s’kanë më rëndësi shumë
Sepse ai, të nxori nga jeta ime
Një ditë, e di,ti do të pendohesh
Dhe nuk do të jemë,aspak, i habitur
Sepse ti,e di strehën ku lumturohesh
Ndaj,gjithmonë do t’jemë duke t’pritur.
Urim Mezini Torino Itali
