TË DY DIKUR “-Albert Hitollari


TË DY DIKUR “

———————————-

*

Eh , ç’nuk kemi bërë dikur të dy atëherë

Veç netët e fshehta në paçin rrëfyer ,

I ulur tek vëndi të prisja ty ngaherë

Ah , për atë puthje sa më ke gënjyer !

*

Sa herë për të u grindëm e mëri ne mbajtëm

Seç ndodhte më pas , veç një Zot e dinte ,

U shamë , u zumë , u shqyem , u zhvatëm

Por pas disa minutash inati shpejt na binte !

*

Çastet që kaluam , ishin vërtet të lumtura

Gjithçka përjetuam do mbetet më e bukura,

Dhe pse më su takuam e nuk u pamë dot

Ajo që ne jetuam , ish ndryshe nga kjo sot !

*

Po ku shkuan , u zhdukën , u harruan vallë

Gjithë ato shprehje u k’thyen në heshtje ,

Rënkimet e zhurmshme pasthirmat pa fjalë

Pasuar nga lotët , të puthurat dhe buzëqeshje ?!

*

Ato mbetën ëndërra , e vuajtje të amshuara

Vegime të pa rrëfyer , me një perde lot ,

Me ëndje dashurie , ndjesish të përmalluara

Që s’kanë për tu treguar , e as harruar dot !

*

Dëshmitar të vetëm kishim zogjtë e natës

Aty fare pranë nesh me ngazëllim na shihnin,

Dhe nisnin të këndonin netëve të serenatës

Sa herë të përqafuar , pranë të dy kur rrinim !