Ta mendosh
Ta mendosh zemren e tij si rrah n’krahnorë
Atë buzëqeshjen e bukur mbi buzë
Sytë blu qe ngjanin me bojen e qiellit
Pastaj zëri kumbues si melodi e lehtë shiu
Ah veç ta mendosh se çfarë humbet!
Ndoshta do ta doje me shumë se çdo ditë t’jet’s
