Flak dashurie!
Në dy zemra dashurit
Hera herë’s merrnin flak
Dashuria s’kishte prit
Agoi ditë në trup të moshës
Sa krah zogjsh kishin marrë
Dashuria pirë musht joshës
Dehur zemrat,dilnin zjarrë.
Zemrat digjeshin përflakur
Dashuria ngritur dallgë
S’kishte peshë,as metër matur
Bota dukej shpend i rrallë.
Dita shkonte e përflakur
Nata digjej gjithë në zjarrë
Kur një mjegull vjen së largu.
Zjarrin në gjysmë ka ndarë .
Digjej lulja,fletët mbledhur,
Digjej djali përvëluar
Një hendek rritej me mjegull
Dashuri digjej vetmuar.
Vitet zbritën akullnajat
Mjegulla çelur lule akulli
Ninullat hallet e mdhaja
Ndryshuan një gjuhë orakulli
Do thërras dhe njëherë hënën.
Ti shkoj mjegullës ndër shkëmbinj
Do të flas Nëna me Nënën
Të ndez zjarrë përmbi kongjinj.
