O atdhe, sa të gëzohem
Kur nisem të vi te ti.
Bëhem vajza me gërshetë
Fluturoj drejt qiellit blu.
Shqipëri bahçe e rrallë
O vend i bukur me shumë vlerë
Nga Vermoshi në Sarandë
Madhështor je, o atdhe
Shqipja jonë zonjë me dritë
Ku urimi rrugën merr
Mrekulli mbi Mrekullitë
Riverën pikturë e ke.
Nëpër brigjet plot shkëlqim.
Ke lumenj ujëkristalta
Male, fusha pa mbarim
Bahçe me lule të veçanta
Oo- i shtrenjti ynë atdhe
Tek ti uji kurrë s’mungon
Vjen si gurrë që udhën merr.
Lumi vetëm gjapëron.
Pasuria jote e madhe
Është nafta si flori.
O moj zonja kaq krenare
Ke çelik që s’ka njeri.
Bota me ty është habitur
Me ty bota bën habi
Me liqene dete plot.
Male, fusha bukuri
Presin agun që zbardhon.
Mali të puthet me detin
Gjelbërim kudo e prek
Dallgët njomin gjithë bregun
Me agrume e me vreshtë.
Me ullinj e portokalle
Me ftonj mollë, qershi e dardhë
kur së bashku hedhim valle
Gjithë vendi festë ka.
Në çdo vënd që kam shkuar.
Se ndërroj me ty atdhe.
Të kam nënë e më ke vajzë.
Gjithëmonë në ëndërr më del.