Dora e nënës !
Në heshtje rri e menduar
Dhe trishtimi më përshkon
Nënë moj aromë mali
Dua të humbas mendimet
dashuria zemrën godet
Si dallga e detit mbi valë
Mes kujtimesh ajo flet !
Nënë moj dritë e pashuar
që mban gjallë gjithë mirësitë
Sa kujtime më vinë radhë
Nënë me gjithë dritësitë!
Dora jote më jep forcë
Kur dorën time shtrëngon
është veç dora e nënës
Ajo dorë që s’të lëshon .
Ku do ta gjëj
o moj “Nënë “
Dorën tënde aq të ngrohtë
Kur ti të mos jesh më
Zemra do më rrahi fort .
Ti je pjesë e shpirtit tim
Je dritë dielli pashuar
Ti je fjala më e ëmbël
Je hënë e drit lëshuar .
Qumështin që më ke dhënë ..
Në jetë erdha nga një grua
që më dha gjakun e saj .
edhe si të mos ta dua ?
Sa shumë gjëra më mësoi
E lodhur dhe e s”forcuar
kur unë ishja e sëmurë
Gjithë natën rrinte e zgjuar .
Gjithmonë të shikoj trishtuar
Lot në sy e shpirt trazuar
Për ata që të kanë ikur
Pjesë e shpirtit të pashuar .
Nënë e shtrenjta
det pa valë
ti je mrekulli në botë
udhës së vështirë të jetës .
Nga stuhitë s”u mposhte dot .
Fjala nënë dritë hëne
Kudo ku më falë qetësi
Ky zë i ëmbël shërues
Thesar jete kaltërsi .
Kraharori digjet flakë
kur zemra të flet me sy,
Ti je më e bukur fjalë
Qiellin gëdhënd për ty !
Dua ta bëj qiellin letër
Kur shkruaj për fjalën “Nënë “
Ta gëdhëndë në “Diamantë”
Ta gëdhëndë në “Diell Hënë “