” AJO KUNADHE “Albert Hitollari


Mund të jetë një imazh i 1 person dhe mjekër

—————————————

*

Ajo kunadhe me çap të lehtë

Ngjiste korien ende pa gdhirë ,

E ndërsa unë e ndiqja fshehtë

Nga një shteg t’jetër , në rrëpirë !

*

Nga e përpjeta shpesh gulçonte

Rreth e rrotull hidhte vështrim ,

Me një degë shqope gjurmët mbulonte

Dhe herë pas here bënte pushim !

*

Në pyll e shihja tek godiste

Me një sëpatë trungun e prerë ,

Unë si ai ujku gjahun kur priste

Rrija përgjoja fshehur në ferrë !

*

Nga pas e ndiqja edhe në kthim

Eh , më kish parë , më kish kuptuar ,

Një vandak dru ngjeshur mbi shpinë

Në bulza djerëse e gjithë mbuluar !

*

Përbri të dy i kishim shtëpitë

Një gardh prej druri me të më ndante ,

Vendosa t’ja thosha atë ditë

Ku një kërcu mezi po çante !

*

Të vij i thashë për të ndihmuar ?

Jo mu përgjigj , do më bësh me fjalë ,

Kan çuar lajms për t’më fejuar

Mes lotësh psherëtiu ngadalë !

*

Atë Pranverë nuk e pashë më

Askush s’më tha ku shkoi , ku ish ,

Sa herë në mendje e çoja atë

Pas ç’mendurisë shkoja sërish !