AJO VAJZA E ANDRRAVE.
Mos i trazoni andrrat e fjetna,
vajza e ujnave t’qeta flen mbrenda,
era marrtë mendimet e liga,
Mos vidhni zemra,
kur sjeni n’grad me i dasht,
mos flijoni shpirtna kur s’jeni n’grad me i pas,
se sytë lotojnë mall ,duert dridhen si gjethe vjeshtët t’ledhatueme ala prej flladit….
q’i pret me ikë.
Galopon zemra si mendim i nxanun n’grack ,
ec mendja për diku t’pa’arritshme,
rrugë q’i ndahen …
rrugë q’i kryqzohen prep tuj e ditë se nër ta kena me humb si t’pa’emën.
Oh ,m’lën …m’lën n’ata pllajat e dishirimeve t’mija,
ku bashkohen mij fjalë t’pa’than’na.
I buzëqeshi nji rreze diellit…
edhe resë q’i qiellin e ka nxi…
edhe erës q’i m’pshtjellon mendimet e tuj dasht m’peshon n’kohë t’ikna tesh.
I qeshi viteve ,
naj rrudhet q’i sapo kah nisë me m’ngryesë pak ftyrën teme,
edhe gjoksit e mbaj me duert e kryqzueme …
e i flas n’heshtje ?!
Pse hidhesh? ….qetë!
Gjithçka n’mue ka ngjyra t’tjera ,
kanjiher ju hjeku ,
kanjiher ngjyrosi gjithçka para mejet si ajo vajza e ujnave t’qeta,
shtojzavalle e netëve me andrra ,
dishirimi i ujtë i pellgjeve buzë kufijve,
kufijve t’mij kalimeve t’mija,
aty …aty ku lumtunija ka vue rranjë.
Sa duron nji lumtuni?!
sa peshon mbi shpirt ?!
e kur vdes e si mos me pa ekzistue kurrë ,
zhduket?!
M’nep pak shpirt !
m’nepni pak paqe !
Rrugët e mija tesh jan shtigje t’qeta,
dyer t’mbyellna ku unë s’hapi për asnji arsye,
çilsin e zemrës tesh e ka dikush tjetër ,
hapat e tij i ndiej,
i njoh,
prej lerg jam pre e tij.
N’gjoks tandin kam me u prehë,
n’buzët tueja kam me shue etjen,
e n’trup tandin me shititë andrrat,
fantazitë e shthuerna tesh t’vajzës t’ujnave t’qeta ,
Grue t’rritun.
M’prit po vij ….
sa shpirtin ta gjej nëpër rrugët e humbna e me ty ta ngij.
Autore:
Foto : ( shtëpija e prindërve ku u rrita ,bahçja e tyne e e fëminisë teme ).
