Brenda zemrës
Nuk e di pse
kaq shumë plagë
jeta mund të shkaktojë –
Dhe sa herë që ti e mendon ,e shprehesh oh po mbarojë!
Dhe zemra e lodhur brenda nukë bënë kurrë atë që mëndja e lëndoj,
Është aq këmbëngulëse saqë sa herë që shkelet mbi rrahjet e saj ,ajo jetojë,
Është mëndja që tradhton
dhe te thotë…mbylle atë zemër!
Ah..të mjerën e hedhin sikur të ishte një mollë e kalbur dhe pa emër!
Jeta të plagos dhe përsëritjet për të bërë keq,
Ëdhe se e urreni është zemra që lufton me mëndjen e sëmur dhe të keqen e heq,,
Por…Zemra kthenë gjithmonë është krijuar për për tu kthyer,
Pavarsishtë në lakuriqsinë e saj qelibarë e të përkryer,
Dhe ajo e di atë se kush jeni,
dhe shumë shpejtë ajo rifillon,
Në hapsirën e saj të shënjtë është aty der në frymën e fundit dashuronë..
Ajo të ndihmon të jetoshë nga kjo botë e sëmurë ,nga keqpërdotimi i mëndjes,
Për të jetuar në një gjëndje tjetër kur i thërret ndërgjegjes.
Ajo jetonë në intuitivën e dashurisë që mbanë nën të zemrës,
Që të jetosh brënda në zemër do të thotë të jetosh në zotin e jetës!