E Shtuna e Qetë
Erdhi e shtuna me fllad të butë,
Një ditë pa brenga, një çast i hutë.
Nis drita të ndrijë në qiell të kaltër,
Më fton natyra, më ndjell si vashë.
Mbi kodra shtegtoj, mes fushash me gjelbër,
Era më ledhaton si dorë në zemër.
Gjithçka është ndryshe, e qetë, magjike,
Shpirti im endet, mes ndjenjash lirike.
Te kroi i fshatit, ulem pak vetë,
Një zog më këndon një këngë të vërtetë.
Gjithçka duket ëndërr, çdo tingull i rrallë,
Sikur koha ndalet nën një pemë të gjatë.
Kur dielli përskuq mbi qiellin e lartë,
Një hije më mbështjell me prekje të artë.
E shtuna po shkon, por lë pas një shenjë,
Një ditë si kjo, shpirti s’do ta ndërrenjë.