Iku djali në kurbet
Ike largë në errësirë,
kësaj here në vetmi,
doje jetë më të mirë,
Nënë mos derdh lot,
se po ikin nga nevoja,
nuk do rri jetë e mot,
të isha pran teje doja.
Me njerëz dua pushoj,
s’do më trëmb stuhia,
Nënë unë do të kujtoj,
më ranë hallet e mia.
Në errësirë ditë e natë,
tutje fushës pas malit ,
në çantë bukën thatë ,
pinim ujë në çapët kalit.
Ishte vjeshtë, binte shi,
kaluam lumim,si luftim
si shpëtuam as vet se di.
në fijet perit shpëtuam.
