INATI I STINËVE
S’e di,por Pranvera sivjet,u duk si e sëmurë
Edhe sythat e pemëve,çelen me pendime
Koha në tërësinë e orëve,dukej rrëmujë
Pranverë e vështirë,pa shumë përjetime
Me Dimrin grindeshin,ishin përherë në luftë
Për Diellin Hënën e Yjet, ziheshin ditë e natë
Dimri,s’i linte,mundohej t’i fshihte e mi zhdukë
Ndërsa pranvera tër’ kohën e shihte me inatë
N’luftë e sipër, Dimri kishte më shumë fuqi
Filloj të sillej me mllef e dhëmbët të tregoi
E bëri Pranverën të dridhej në ftohtë e në shi
Dhe inatin me të,shumë gjatë e vazhdoi
Dëgjo këtu,iu hakërrye e flokët iu çuan përpjet’
Unë e di që ty të duan e të pëlqejnë më shumë
Mos m’shit mend,se t’bëj të flesh gjatë me ret’
E mos të dëgjoj kurr’ më,që je më e mirë se un’
Urim Mezini Torino Itali
18/03/2023
