Ja vendet me energji të shenjtë ,në Paramythi, shpella e nimfave
Gezim Llojdia
1.
Është matur energjia e shenjtë në vende të cilësuara të shenjta.Por përmendin vetëm 4 prej tyre me të dhnëat e publikuara nga ezoteria.Dy i perkasin Prevezës ,1 Pramithi dhe 1 Dodonës.
Që nga kohërat e lashta, njeriu zgjodhi të ndërtonte faltoret e perëndive që adhuronte në vende të veçanta që lëshonin sasi të mëdha energjie të dallueshme. Kjo energji, e cila vinte nga zorrët e tokës dhe lidhet drejtpërdrejt me linjat Ley, u ndje (dhe ndihet) nga bota e brendshme e njeriut, duke ofruar, sipas rastit, ndjenja gëzimi, trishtimi, meditimi, soditje, kontakt me hyjnoren dhe në fund të fundit shërimin mendor ose fizik. Kjo është arsyeja pse këto vende pushteti janë të shpërndara në të gjithë tokën.
2.
– Vendi: N. Prevezis, D. Epiri (13-A1)
-Ku është: Nekromanceri i Akeronit, Katavasio.
-Vetitë: Hapësirë e shenjtë drejt dimensioneve të tjera, qetësi, relaksim. Nën kishën e St. Gjon Pagëzori ka një labirint me dhoma të shenjta për pastrim dhe përgatitje (prejardhja e lashtë në Hades).
-Energjia: fort pozitive dhe e vazhdueshme.
…Nekromanceri më i famshëm i botës së lashtë ndodhet pranë brigjeve veriperëndimore të liqenit Acherousia, në pikën ku bashkohen lumenjtë Hades, Acheron dhe Cocytus.Necromanteion në fshatin Mesopotamos të njësisë bashkiake Fanari, Bashkia Pargë, është një monument me famë botërore sesi të lashtët e trajtonin vdekjen. Një monument që kap mitin e zbritjes së të vdekurve në Hades, nëntokën, përmes lumit Acheron dhe varkëtarit më të famshëm në botë, një proces që i dha Akeronit famë në mbarë botën përmes pikturës, letërsisë, skulpturës dhe poezisë.
Besimtarët u dyndën në Necromantio për të rënë në kontakt me miqtë dhe të afërmit që nuk jetonin më, përmes një procesi mistik.Necromanteion ndodhet në brigjet e liqenit të tharë Acherousia, “duke parë” nga fusha e Phanarios në pikën ku bashkohen lumenjtë Acheron dhe Kokytos. Është ndërtuar në majë të një kodre dhe ka formë poligonale. Është një kompleks ndërtesash dhe objektesh me shumë nivele, fakt që shton mitin e Nekromancerit, duke zotëruar akustikë mbresëlënëse në pjesë të caktuara.Në zonë ka gjetje të veprimtarisë antropogjene që datojnë në shekullin XIII-XIV p.e.s. Mbetjet e Shtëpisë së Nekromancerit që mbijetojnë sot janë vendosur në periudhën e hershme helenistike (fundi i IV – fillimi i shekullit III para Krishtit). Ndërhyrja më e fundit në zonë u bë në shekullin e 18-të me ndërtimin e I.M. E Shën Gjon Pagëzorit.
3.
– Vendndodhja: Aktio Preveza (13-B2)
Ku ndodhet: Baza e NATO-s
Vetitë: Rrezatim i fortë gjeomagnetik, dukuri elektromagnetike.
Energjia: pozitive dhe negative.
4.
– Vendi: Paramythia (15-A2).
-Ku ndodhet: Acherousia, Paramythia, shpella e nimfave të Hades.
-Vetitë: koha e zbrazët, vendi i përrallave, paqja, meditimi i lehtë.
-Energjia: Pozitive.
…
Shpella ndodhet afërsisht 6 km në jug të Artës (Ambrakia e lashtë), në ultësirën lindore, në mes të kodrës së Peranthit.
Ka një hyrje të gjerë në formë vezake me një hapje me përmasa 7,3m X 4,9m. dhe dysheme me pjerrësi të madhe. Zhvillohet përgjatë një sistemi ndarjesh dhe formon një sallë zbritëse pothuajse të vetme me një gjatësi totale 163 m. ku përfundon në një liqen.
Një kon i madh skorje karakterizon shpellën nga hyrja deri në pikat e saj më të thella. I mungon dekorimi i pasur me gurë me përjashtim të mureve anësore.
Shpella u bë e njohur në vitin 1916 nga K. Romeo, kur e gjeti atë dhe kreu një gërmim në shkallë të vogël, në atë moment u identifikua me shpellën e shenjtë të Nimfave dhe perëndive të tjera shoqëruese, Pan dhe Hermes. Hetimi i tij i gërmimeve u vazhdua në vitin 1952 nga F. Petsas. Një gërmim i shkurtër i Shpellës së Shenjtë u krye gjithashtu nga Eforati i Paleoantropologjisë; Speleologjia B. Greqia.
Hulumtimet e deritanishme tregojnë se kulti në Shpellën e Shenjtë të Nimfave të Ambrakisë ishte shumë i rëndësishëm dhe i lidhur drejtpërdrejt me metropolin e saj, Korinthin, prej nga e kishte origjinën kulti. Gjetjet e luajtshme, kryesisht figurina dhe vazo balte, kanë karakter votive dhe ceremonial. Përdorimi i shpellës si vend i shenjtë është dokumentuar nga periudha arkaike e vonë deri në periudhën helenistike. Nga figurinat prej balte dallohen llojet ikonografike të Nimfave, Sileneve, perëndive të ndryshme të rinj dhe Hermes. Me interes janë pllakat prej balte që paraqesin një valle rrethore të figurave femra që mbajnë kurora (me shumë gjasa Nimfa), e cila u zhvillua brenda një ndërtese jonike. Enët më të zakonshme nga Androsi janë kryesisht akotilet e vogla korintike dhe lekytos, skyfoi dhe kylices.
5.
– Vendi :Pllaja e Janinës (8-D2).
Ku ndodhet: Orakulli i Dodonës, teatri antik
Vetitë: Transmetues, dukuri elektromagnetike, zbrazëti kohore.
Energjia: Pozitive dhe negative.
…Faltorja e orakullit në Dodonë.Faltorja e orakullit (christirion) në Dodonë ndodhej nënë jug-perëndim të Janinës. E vendosur në luginën e ngushtë në lindje të ultësirës së malit Tomaros, 600 metra mbi nivelin e detit, dikur ka qenë më lehtë i arritshëm nga brigjet e Thesprotisë. Ishte ndoshta orakulli më i vjetër dhe më i shquar në botën e hershme të lashtë, i datuar në mijëvjeçarin e dytë pes, por shpejt u bë i dyti për nga rëndësia pas faltores së orakullit të Delfit. Në fillim të shekullit të 3-të pes, mbreti Pirro e bëri Dodonën kryeqytetin fetar të domenit të saj, duke shtuar një numër ndërtesash të rëndësishme rreth orakullit, si tempulli i Dionës.
Ndonëse mjaft i degraduar që atëherë, veçanërisht pas shkatërrimit të tij të parë në vitin 219 pes nga etolët, të cilët nën drejtimin e Dorimachus, dogjën faltoren deri në themel, ai u rindërtua dhe mjaft aktiv deri në lindjen e krishterimit në vitet 390 të e.s., kur perandori Theodosius heshti. orakulli, mbylli tempullin, siç ishte rasti me të gjithë tempujt ‘paganë’ dhe preu të vetmin që kishte mbijetuar pemë lisi orakular. Vlen të theksohet se sipas Apollonius Rodius, pikërisht nga kjo korije lisi shumë hyjnore e Dodonës është bërë kavilja orakulare e Argos, pasi i është dhënë nga Pallas Athena Argusit, ndërtuesit mitik të anijeve; një keel orakulare e cila do të konsultohej me argonautët gjatë udhëtimit të tyre të mundimshëm në kërkim të qethit të artë.
Origjinat hyjnore.Faltorja e orakullit në Dodonë fillimisht iu kushtua tokës mëmë (Gaia), e cila njihej si Dione atje dhe më vonë çiftit të Zeusit dhe Dionës; në kohët e hershme historike, shenjtërorja ishte një pemë lisi e rrethuar nga një pyll i shenjtë me lisa me një burim në këmbë, i shenjtë për Zeusin. Zeusi në epikat homerike quhej pellazg, ndërsa Herodoti e përmendte edhe si Zeus Naios (dmth. i pranverës me aludime për priftëreshat e tij Naiada), duke treguar një lidhje të qartë me tokën dhe pjellorinë.. Filozofi i madh vendos gjithashtu Përmbytjen e Deukalionit në rrethin e Dodonës dhe në lumin Achelous, një zonë e njohur fillimisht si Graecia (me Graeci që ndoshta do të thotë adhuruesit e tokës së nënës). Prandaj, Plutarku ia atribuon themelimin e orakullit dhe adhurimin e Zeusit Deukalion-it dhe Pirrës pas Përmbytjes.
Dodona në burimet antike.Epika homerike na informon se orakulli i kushtohej Zeusit, zotit të Dodonës, perëndisë së Pellazgëve (dmth. banorëve të lashtë të Greqisë), priftërinjtë e të cilit quheshin Selloi ose Helloi .Sipas Homerit, priftërinjtë e Zeusit ishin zbathur dhe flinin në tokë nën lisin hyjnor, dhe kështu mund të supozojmë se në fillim kishte ndoshta vetëm një altar në natyrë në afërsi të lisit, ndërsa tempulli dhe ndërtesat e rrethuara ishin e ndërtuar në vitet e mëvonshme (nga shekulli i IV pes e në vazhdim).
Sipas Herodotit (2.55-7) konsultimi u dha edhe nga Peleiades, priftëreshat me kokë gri me aludime për peleia, një nga pëllumbat e zinj që u ul në një lis në Dodonë dhe me zë njerëzor tregoi vendin si të shenjtë pasi kishte fluturoi nga Teba në Egjipt. Nga kjo dhe nga burime të tjera mësojmë gjithashtu se në Dodonë këshillat orakulare jepeshin nëpërmjet interpretimit të shushurimës së gjetheve të lisit, ose të gumëzhitjes së pëllumbave (peleiai), të fluturimit të zogjve që folezonin në lisat. murmuritja e ujërave nga burimi i shenjtë ose zhurma e enëve prej bronzi që vareshin në degët e lisit, duke kujtuar të tingujve të erës moderne.
Ofertat për çiftin hyjnor të Zeusit dhe Dionës datojnë që në shekullin e 8-të pes. Midis tyre kishte stoli, armë, statuja dhe shumë trekëmbëshe bronzi. Megjithëse shumë ndërtesa fetare dhe struktura të tjera u ndërtuan në vend pas shekullit të IV pes, shenjtërorja mbeti jashtë, ndërsa lisi hyjnor ishte i rrethuar nga kazan bronzi që formonin një lloj mbylljeje. Trekëmbëshat prej bronzi, të dedikuara nga vizitorët e orakullit, me sa duket u furnizuan nga metalpunëtorët e ekonomisë vendase, duke kontribuar kështu më së shumti në ekonominë e rajonit.
Në një kohë të hershme, megjithëse mitet të origjinës u zbehën, më pas për shkak të vështirësisë së aksesit në zonë si dhe mungesës së konsultimeve orakulare ‘shtetërore’ në Dodonë, përparësia e orakullit filloi të shuhej, duke i dhënë epërsinë e saj orakullit të Delfit. , konsultimi shtetëror i të cilit e kishte kthyer në një qendër fetare me ndikim të rëndësishëm politik dhe diplomatik.
6.
…Linjat Ley janë njohur që nga kohërat e lashta me shumë emra si prana, rrymat telurike, shtigjet e dragoit, rrymat e zvarranikëve dhe të tjerë. Në thelb, këta janë lumenj energjetik që rrjedhin në të gjithë sipërfaqen e tokës, duke formuar një rrjet kompleks ku vëreni energji të shtuar në pikat e tyre të kryqëzimit. Të lashtët zgjodhën këto pika kyçe për të ndërtuar tempujt e perëndive të tyre. Megjithatë, duke pasur parasysh faktin se jo të gjitha pikat nodale kanë të njëjtat veti, dhe në disa vërehet ekzistenca e energjisë intensive negative, faltoret u ndanë nga adhurimi i perëndive sipas llojit të kësaj energjie. Për shembull, vendet e shenjta të perëndive ktonike ose nekromancia përmbajnë gjithmonë energji të madhe negative, ndërsa vendet e shenjta që lidhen me perënditë diellore ose shpëtimtare janë të mbushura me sasi të mëdha energjie pozitive. Gjithashtu, vendet e shenjta që lidhen me perënditë shëruese paraqesin gjithashtu sasi të mëdha energjie pozitive, përmes së cilës shëroheshin të sëmurët. Ky fenomen nuk është zhdukur në kohën tonë dhe ka shumë raporte se njerëzit gjejnë kura për sëmundje të rënda duke vizituar vende të tilla pushteti.
Se si të lashtët i njihnin vetitë e këtyre vendeve të pushtetit dhe si mund t’i dallonin ato nuk dihet. Ne e dimë se priftëritë përkatëse zgjodhën vendin për të ndërtuar faltoret, por asgjë më shumë. A është njohuria, të cilës i jam referuar shpesh, e priftërive ajo që u mbajt e fshehtë përgjithmonë? A është përdorimi i ndonjë teknologjie që ne e zbuluam vetëm në shekullin e 20-të, apo njerëzit në atë kohë ishin më të ndjeshëm se ne dhe të aftë për të perceptuar gjëra që ne e kemi të vështirë t’i zbulojmë? Në çdo rast, shkenca dhe arkeologjia konfirmojnë se këto vende janë përdorur me të vërtetë ,që në kohët e lashta për adhurimin e perëndive.