JO SE MUA MË THONË
Një parim në jetën time gjithmonë kam patur,
Në të folur dhe në të shkruar,mos nxitohem kurrë,
Kjo më ka ndihmuar të jem sa më i pavarur,
Të rruaj qetësinë,të mos flas e shkruaj shumë e për lumë.
Nuk mund për diellin çfardo të shkruash ,
As për Hënën gjithçka të thuash,
Për to flasim e shkruajmë diçka ,
I shohim çdo ditë e natë,jetojmë me t’a.
Mund të ndodhë, si për çudi,
Përkohësisht të mos shihet dielli,
Por kur Hëna del përpara tij,
Sheh bukurinë e një eklipsi.
Qielli është i kaltër ,jo se mua më thonë,
Unë e shoh atë çdo ditë, deri natën vonë,
Mali është i lartë, jo se mua më thonë,
Unë e shoh bukurinë e tij, veshur me kurorë.
Një femër është e bukur, jo se mua më thonë,.
E shoh nga sytë ,që asaj i xixëllojnë,
Tek njeriu një gjë nuk shihet dot kurrë,
Bukuria e shpirtit, që të mundon shumë.
Një poezi është e bukur ,jo se mua më thonë,
Atë e lexoj vetë, në çdo varg e shkronjë,
Fjala që del nga goja ,bëhet pis jo se më thonë,
Por atë e dëgjoj me veshë, kur del nga një gojë.
Nexhat @ Nallbati
