Koha e hidhur...
Na mbylli brënda,koha e hidhur
Duke na vjedhur gjithë shikimin.
Xhelat i saj shiu,po na mban lidhur.
Si me zinxhirë ,në dhomën nxirë
Fryn erë me shi dritareve ,
Dhe shiu,rrjedh me gurgullimë.
Erë moj! Kur zbrite maleve,
Çudhëtarë pe që rinin strehëve?
Era trokiste dritares sime,
Përgjonte,ç’bëhej në dhomën time.
T’i moj erë! Fry më sill erën e pyjeve!
Që në dhomë të futem në kujtime.
Natyra e rënduar, plot shi,
Prek dritaren,prek shpirtin tim.
Me zhurmë e suferinë.
Që më sjell aromë vëndlindjeje.
V Pëllumbi autori
04/01/2025 Artë Greqi.
