KORÇËS
Në çardhak, në penxhere, syri i zi, buzëqeshie.
Përmes kangjllash, skulpturash skalitur,
obore lulesh më kanë mahnitur.
Kur dita zë e hapet, bukuri mahnitëse shfaqet.
Kodra e male shumë, parqe që të lënë pa gjumë.
Pashë lumin e Devollit, Prespa më hutoi.
Pashë xhaminë dhe pazarin, artizanatin e korçarit.
Pashë qilimat me motive, argjilë, baltë e dru punuar, dekore me kalldrëm guri shtruar.
Ç’ farë pambuku e shijaku,
të mbështillesh e ftohta mos të kapi.
Se kur fryn veriu shumë, flokë bore derdhen lumë.
Vjeshtë e artë bollëk ka, ç’ do frut që syri të ha.
Nëse doni freskllëk e erë, në Korçë gjendet në pranverë.
Në kërkoni birrë të ftohtë, është e para në Europë.
Rrjedh nga malet ujë i kulluar në çezma guri pa shterruar.
Ç’ do shtëpi në obor një tullumb.
Në qoshe saç për lakrorë,
Me miell misri a të bardhë,
Me dy petë a petëhollë.
Përtej, ..shëtitur në qytet, vetë Gërmenji zë e flet.
Mësenjtore e lice,
Korçë, të gjitha ti i ke!
Qetësi nuk ndihet shumë!
Pashkë, Krishtlindje, Vit të ri, karnavale, festë birre,..
Vllahë, rumunë, orthoksë, myslimanë.
Në një vatër, festojnë e hanë.
Je qyteti i bukurisë, kulturës, dashurisë!
Perëndeshë e hyjni!
Gjithë bota të ka zili!
Lumja unë, lumja për ty!
