Në nderim të MËSUESËVE!
Kur afron shtatori
Ëndrrat më ndrrojnë kahje.
Po rregjistër, plan,ditare.
E qetë s’u ndjeva,kurrë
Mbi kokë, i rëndi çekiç.
Mbi të tjerë dhe tek unë .
Së pari:”Përço fillin e kuq.”
Si majmun, degë më degë
“Të kapja” atë, të kuqin fill.
Së pari, nxënësit t’i lidh,
Pastaj dijet t’ua servir.
Pata fatin në dy sisteme,
Profesionin tim ta ushtroj.
Në t’parin, fëmija syjeshilë
Mezi më ndjek, më dëgjon.
Në të dytin, “lum Shqipëria,”
Ca t’pangrënë, të tjerët bosa
Ndrrohen drejtuesit si do partia,
“Voto këtë, ndryshe të hoqa!”
“Nxënësi, të drejta, mësues hesht!”
Para një biri bizesmeni
Matu mirë, kur me të flet,
“Diploma, s’ të vlen asnj’ lek!”
Si n’parlament e në pushtet,
Drejtojnë dhe diploma të blera.
Në sy, në mendje vetëm lek, lek.
Figura e Mësuesi për ibret.
Sot, për t’mirtë, të mijtë koleg,
Që brezat me dije ndriçojnë,
sinqerisht më vjen keq,
S’u japin t’ merituarin respekt.
Dikur, i partisë sekretar,
Të jepte mend e t’kontollon.
Sot, n’librin e rekomanduar
S’ka as fillim dhe ku mbaron.
Ministri sa vje n’detyrë,
Libra, programe ndryshon.
Lëmshin ta shmjel vet mësuesi,
Në do punën ta vazhdojë.
“Filli i kuq”- në çdo orë të përçohej vija e partisë.
Ta shmjel- ta ndreq atë që është e ngatrruar. urdhërore:shmile !
