Kur shohë botën!
Më duhet të ngre zërin, e të bërtas fort.
Për këtë botë të shpifur,pa shpirt e vlerë.
E shikoj botën, të akullt e të ftohtë
E shikoj përditë, pa nderë e karakter.
Kjo botë makabër, që dreqi ta hajë
Shikoj shumë nëna, që për fëmijët qajën.
Kur shikoj baballar që derdhin lotë
Kush nga ne e deshi, këtë dreq botë .
.
Eh atdheu im të dua,si një nënë.
Shohë djell në mëngjes, e në darket shohë hënë.
Shohë qellin me yjet, që ndrijn në errsirë.
Shohë lumë, e detin, dhe dallgët që vijn.
Eh kjo bota e madhe, sa shumë
e shëmtuar.
Kur të mirët, e të diturit, ç’do gjë është mohuar.
Për budallenjët e servilat,qënka kjo jetë.
Që dhe kur gabojn, paskan të drejt.
.. sa do të doja,që fort ta godisja këtë botë.
Dhe vetë të strukesha, aty..në një qoshe.
Të më përkdhelte, veçë një dorë e ngroht.
Dhe të isha e lumtur, në të mijat troje.
A@. Gjini
