KURDO QË TË IKI NGA KJO BOTË
Kurdo që të iki nga kjo botë
Ju lutem njerëzve,t’mos derdhin lot
Sepse bashkë me lotin e mirë
Do të ketë patjetër dhe lot të shtirë
Do të marrin pjesë n’varrimin tim
Edhe dikush që s’më deshi kurrë
Do të fillojë,gjasme të bëjë si trim
Do t’më lavdëroj at’ dit,që qeshë dhe burrë
Do t’vij dhe dikush ,sa për t’u dukur
Madje do t’hedhë ndonjë grusht me dhe
Ndërsa me vete,do t’mendoj ,sa bukur !
Iku dhe ky ,sikur nuk qe !
Edhe ju njerëz të mi,t’mos më qani
As buqeta lulesh,s’dua t’më sillni !
Bëni mirë ca gjëra, të mi mbani !
Te koka më mbillni,një lule bliri
Aromën e saj e pëlqeva përherë shumë
Besoj dhe në at’ botë ,do t’më pëlqej
Edhe pse gjithë kohën do t’jemë në gjumë
Aromën e saj ,prap do ta ndjej.
Varrin me kangjella,nuk dua t’ma rrethoni
Një shpirtë i lirë,kam qenë përherë
Ndoshta,dikush vjen dy fjalë të mi thotë
Fjalë ndoshta,që s’mi tha ndonjëherë
Pamjen dua ta kemë nga rruga
Njerëzit në heshtje,dua t’i përshëndes
Ndoshta, nga etja më thahet buza
E m’sjellë dikush pak ujë t’mos vdes
Sa qeshë në jetë,gjithkujt të mirën i urova
Por jo të gjithë këtë e merituan
Fat i madh,që me këtë zemër qëllova
Që bashkë me shpirtin,emrin më lartësuan
Urim Mezini Ishëm Durrës
