MBYLLUR NË KAFAZ
Kam duar
Por s’mund të prek
Kam krahë
Por qielli më rri larg
Muret të ftohta si akulli
Janë bërë shokët e mi të natës
Heshtja më është bërë pjes e jetës
Bashk me dritën
Me ëndrrat që unë dikur i kisha
Por këtu ato më ndalin
Ato thuren dhe shuhen
Dhe ikin andej pari
Në ëndërra fjalë boshe
Një fluskë që shpërthen
Sa herë përpiqem ta prek
Unë mbetem këtu në terrë
Dhe prapë në heshtje
Diçka brenda meje troket
Si një zog me krah të thyer
Që refuzon të ndalë këngën për jetë