Njerezit ndryshojne…
Njerezit ndryshojne,
Evolojne,
Fytyren cdo dite,
Cdo dite cdo ore,
Nje fytyre njeriu,
Pa vlere shikon,
Nuk kane respekt,
Nuk kane personalitet,
Nuk egziston,
Me qenia” Njeri”…
Cdo gje ka mbaruar,
Ka luener,
Ka cakenj, ka maskarenj,
Qe me qeqind menyra,
Te genjejne,
U zevendesua,
Me ” Kafsheri”…
Nuk e deshem,
Po dhe nuk e pranuam,
Por gjithe shoqerine,
Zaptuan,
Eshte koha e horrave,
E maskarenjeve,
E budallenjeve,
Punojne qorrat dhe hane horrat,
Cdo dite njerezit,
Ndryshojne,
Perse valle?
Kjo pyetje me mundon,
Se jetojme ne nje kohe,
Ku njerezit jane,
Shperfyteruar komplet,
A thua se te do vertete?
Ne maje te gjuhes,
Kane helm,
Te godasin ne menyren,
Me barbare te mundshme,
Dhe dot se kuptojme,
Duhet te rruhemi,
Nga te gjithe,
Besim jo se te ben,
” Gropen”…
Sa hap dhe mbyll syte,
Njerez me degjoni,
Askend ne kete bote,
Kure mos besoni,
Kane veshur lekuren,
E ujkut,
Njerezit ndryshojne…
Autore:
Mimoza Nebiaj.
