PA SHPRESË
Kur syri pikon gjak
Udhëtim i jetës në ngjyrë gri
Me erërat e furishme të pranverave
Që ma lëkundin shpirtin nga trishtimi
Në heshtje me feshfëritën mendimet
Duke gëdhendur kujtimet
Në murët e mjegullave qe marrin
Ngjyrë të errësuar
Dhe hëna në qiell shfaqet
E zemruar për mallin përvelues
Që kurrë s`do të mund të shuhet
Tani sytë më pikojnë gjak
Lotët i ruaj në shteg qërpikësh
Shpirti më është shndërruar në gur
E koha vrapon si një re pa shpresë.
E BUKURA IME
-Lule për Lulen time
Eh, e bukura ime
Sot dhuratën që të kam përgaditur
Është e çmuar
Se mami e ka latë me lot
U bënë shumë vite
Kur festat e fund viteve
Ma rëndojn jetën
E zbukurimet si simfoni pikëllimi
Jehojnë në shpirtin tim
Si acar dimri
Ulerimë malli
Në damarët e mi
Sytë e të bukurës sime
Më janë burim i pashterrshëm
I jetës sime
Remzie Raci Rexhbogaj