Afërdita Hadaj.
JA Ç’JU THOTË PLEQVE PUSHTETI
=============================
Pensionist…mor i uruar,
Thirri mëndjes,ç’bën kështu!?
Ti nuk je më…. djalë i ri,
Mbaj, pak djetë o i uruar,
Të heqsh, pak lek mënjanë.
Nga pensjoni i mbingarkuar,
Që ne, me dëshirë të dhamë.
Bëji pakë, mirë… llogaritë,
Përpjestoi……..siç di vetë.
Të – të dalin për….. hilaçet,
Të paguash,taksat në shtetë.
Dhe ç’të ngelen,hai për vete,
Lakra…….domate……sallatë.
Mos ha mishë, më dëgjo mua.
Thonë, se bën dëm në stomak.
Edhe djathi.. …kosi…..gjalpi,
Ti heq….. doktori…nga djeta.
Jo për gjë…… po…..e vërteta,
Ti japsh, ca lekë….nga kuleta.
Kursei…..dhe ca……qindarka,
Se, su bë….. hata…. e madhe.
Sa të vijë, radhë e pensjonit.
Të mbashë,shpirtin me një kafe.
Eh mor “pensionist”….. mavria,
Punove…… një jetë……si bletë.
Më në fund……asgjë….s’fitove,
Pushteti…… të mbanë në djetë.
Nuk ka gjë, se ti….. do shkoshë,
Në,atë botë….përtej…… matanë.
Veç .një gjë…ti…e di….mirë….!!
Se vuajtjet….aty vëndë…s’kanë.
Kur të – të pysin…….barkëdërrat,
Pse je tretur….. dhe…… je tharë.
Thojua….. pështyjë …..në fytyrë,
Se…..të ushqyen…..me…… barë.
Shkruar: nga poetja;
Afërdita Hadaj./ Këlcyrë/
