” PO NA K’THEHEN FARAONËT “-Albert Hitollari


” PO NA K’THEHEN FARAONËT “

——————————————————

*

Kërkojnë të k’thehen në faraonë

Lartë synojnë ca lanetër ,

Ca sulltanë e ca padronë

Pushtetar të rinj , të vjetër !

Shihini k’ta borgjezë të rinjë

Tek shkretosin edhe vulosin ,

Vetë myftinjë e vet kadinjë

Ndaj gjithçka po e djallosin!

*

Si u bènë një Zot e di

Asnjë ditë nuk punuan ,

Por e gjetën një mundësi

Që të gjitha i zaptuan !

*

Si çakej sytë përpëlitën

Për ti zhvatur , për ti mbledhur ,

Pa përtypur i gëlltitën

Ç’nuk sajuan për ti fshehur !

*

Eh , aq vodhën sa u shëmbën

Nën nderimin peqe e lepe

Aq shumè mblodhën sa u dëndën

Ndaj s’na mbeti gjë për vete !

*

O Perëndi , ç’farë mënxyre

Nga erdhën k’ta faqezinjë ,

Si na le në dorë të tyre

Mallkim paçin vegjëlinë !

*

Ata se njohin të drejtën

Veç marrëzinë e ç’mendurinë ,

Pasi kanë humbur vetveten

Edhe vetë arsyeshmërinë !

*

Me ndërgjegjen shpesh herë qeshin

Të fyejnë sa herë që flasin ,

Gjith përbuzje dhe kur heshtin

Gjithçka duan që të zhvasin !

*

Kërkojnë shenjën e barazisë

Flasin gjuhën e arkitektit ,

Si “Shënjorë ” të njerëzisë

Thurin planet e projektit !

*

Si qenë sulen nëpër thela

Sa dhe kockat nuk i lanë ,

Gjithçka ndanë e bënë fërtela

K’ta sojsëzë e sharlatanë !

*

Konçesione edhe tendra

Marrveshje , firma dhe vula ,

Por sekreti qëndron brenda

Se sa shiten ato pulla !

*

Por kur thonë se k’tij mjerimi

I kanë gjetë ilaç shërimi ,

Ndaj mos kini pikë dyshimi

Veçse prisni , është fillimi !

*

U besojnë vërtet qyqarët

Duke mbushur shpesh dhe sheshin ,

Dhe krekosen agallarët

Të kënaqur zënë e qeshin !

*

Betohen për idealë

K’ta klanistë , mendje ngushtë ,

Veten quajnë universalë

Në t’vërtetë janë ca pushtë !

*

Thonë për botën me parime

Kështu është tablo e jetës ,

Nuk pranojnë justifikime

Ky është thelbi i së vërtetës !

*

Paska qënë një provë njeriu

Epruvetë e pushtetarëve ,

Si i vjetri dhe i riu

Qënkan pjellë e mëkatarëve !

*

Ik bela boll me zabtime

O poshtërsi e damkosur ,

Ti gjëmë e heshtur paç mallkime

Që këmbë e kokë , je njollosur !

*

Por në fryftë stuhi zemërimi

Do ti marrë ky uraganë ,

Një shtrëngatë njerëzimi

E s’do lërë namë e nishanë !