” SERENAT ME MANDOLINË “
————————————————-
*
Për një serenatë ajo më përgjërohej
Tek rrinim ngaherë tok pas mesntë ,
Ajo qumështore në krahë më lëshohej
Më lutej e betohej , që ti këndoja prapë !
*
Butësisht më prekte më ledhatonte lehtë
E shtrihej si kotele ta përkëdhelja unë ,
Si ajo bulzë Vese që pushon mbi një fletë
Nga ato gudulisje , afrohej dhe më shumë !
*
Përhumbur pranë saj luaja në Mandolin
Sheqerka ngazëllehej me ëndje dëgjonte ,
Kokën mbështeste aty në prehrin tim
Duke soditur yjet , e fillonte ti numëronte!
*
Magjepsur nga ato buzë regjur shërbetosur
Tentoja që ti puthja e shpirtin të ëmbëlsoja ,
Por ajo dredhushkë s’më linte për t’hallosur
Donte ç’kisha shkruar , më parë t’ja lexoja !
*
Sa herë që dëgjonte e ndjeja që rënkonte
Vargjet që për të thurja ngaherë i pëlqente ,
Çuditshëm me ata sy ëmbël më vështronte
Por loti në qerpik ,shpesh më mallëngjente
*
Një natë njëri prej tyre ngadalë nga syri ra
Dhe dhembsuria e saj ish mpleksur në kureshtje ,
Eh , mbi ato buzë të nxehtë rrëshqiti dhe u tha
Nuk doja ta trazoja , ti prishja atë heshtje !
*
Por ne sishim vetëm ish dhe një Gardelinë
Aty hipur mbi degë fshehtas na përgjonte ,
Sa nisja të akordoja telat në Mandolinë
Me aq dëshirim , bashkë me mua këndonte !
