SI NUK U LODHËT O DURIMTARË “
—————————————————————-
*
Si nuk u lodhët o durimtarë prej doktrinave të mjerimit ,
Nga aktualët e së shkuarës bitokuar si prurje e re e s’mund ti dalloni ?!
Është koha të ndërgjegjësoheni se vetëm mbi arsyetimin ,
E jo në sinqeritetin e kontraditës ende duhet të besoni !
*
Si nuk u lodhët nga bashkohorët realist që mahniten prej së vërtetës,
Dhe s’ndalen o të veçuar prej përçmimit
e të ndrojtur prej zhgënjimit !
Ndërsa ju ende besoni në lojën e tyre mor të humburit e vetvetes,
O të vonuarit me hezitizëm së gjeturi udhën drejt shpëtimit !
*
Si nuk u lodhët ju o pendestar që mbetët në përgjim e bindje,
Se me heshtjen zgjidhet gjithçka e me pritjen vjen ç’do gjë
Jo mor të ushqyer prej ankthit , jo o të dehurit me dhimbje,
Prej fanatikëve zemërak e hakmarrës nuk duhet të prisni asgjë !
*
Po përse o të pakërkuar në mendime , o të mëdyshur e të përkundur,
Vazhdoni të bëni paqe me atë të keqe të vetvetes ?!
Në vend që të dëgjoni veç njëherë britmën e brendisë së mundur,
Për arratisjen e vetë arsyes dhe syrgjynosjen e të vërtetës ?!
*
Si nuk u lodhët së dedikuari pasionit të përçmusëve agonik,
Atyre që arsyeshmëria u duket si ç’menduri e si dyshim ?!
Asgjësuesëve të llogjikës të përzgjedhur si zotërinj fisnik,
Por që janë fundi i një fillimi e i një drejtimi pa qëllim ? !
*
Si mundet të rrini gojëmbyllur e prej lemoshës të vetkënaqur,
Tërë nderim dhe lavdi për ata që ua shpërbën vetë jetën ?!
Ndaj altruistëve që ju lodhën me proverbin e tyre të plakur,
E shpërfilljes së pagatorëve që shpërblejnë vetveten ?!
*
Si mundet tu besoni rrafinakëve dhe elekuencës së “ideve të mëdha,”
Se vetrrotullimi i një rrote përbën në vetvete një fillim të ri ?!
Si dhe esencës së gjërave që trumpetojnë sa herë ata ,
Për rikrijimin që flet e zhurmon virtyti i tyre ogurzi ?!
*
Si mundet tu besoni ende “Bujarëve ” me atë shpirtin e tyre lunatik ,
Arratiakëve të pabesë që ju shigjetojnë me dredhi e në pusi ?!
Si dhe intrigës dhe ligësisë që kohën e jetës po ua kosit,
Prej gjeneruesëve “realist “të pabesueshmes në priori? !
*
Si mund tu besoni aforizmave anormale të “diturakëve mendjendritur “
Entuziastëve të yshtur nga zilia, të vetquajturve si farisjenj ?!
Ju o të vërtiturit prej rrënimtarëve, o të hedhurir tej flakëritur,
Prej blasfemimit të synimtarëve të etur , të mëdhenj ?!
*
Mir do ishte të dini ç’të kërkoni o pararendës sikur veç njëherë ,
Prej vemjeve të zgërlaqura që ju duan tu uleni në gjunjë !
Ju , o shërbëtorët e gatshëm , ju o të paludhurit përherë ,
Prej llojit e superllojit që për dreq , janë shtuar aq shumë !
*
Veç atëherë do të kuptoni se keni bërë vërtet atë që duhet,
Se vetëm rizgjimi dhe depërtimi do tu ç’liroi shpirtin prej meditimit !
T’ju tregoni tërë inkuzionistëve se me zjarrin nuk mund të luhet,
Si dhe gjith atyre që diktojnë tu mëkojnë , drejt vet gjymtimit !