TA DISH EUROPË….
Do tê më duhej në vrimën e gjilpërês,
të hyj e të dal, si ministër pa portofol,
apo si dipllomat zuzar dhe zagar,
apo ç’të them, si hafije këllqekëputur,
për të zbuluar,të jap e të marr,
çfarê ndodh në tymnajën e ngritur,
në thashethemnajën e Europës plakë,
mbuluar në gjynah e në mëkat.
Se duke përfituar nga besnikëria ime,
jep e merr turlilloj allishverishe,
e përmbi trup e shpirt,t’më hedhi flakë,
si vallë nuk u ngop,me ç’bëri në shekuj,
tinëz duke hapur gropa e bërë plagë.
Në shekuj e pabesë, kjo kurva plakë,
që na mbush me lajka,duke rrahur krahët,
e më tej këto viset e mija, la vakant,
ç’do kafshim, një pjesë vendi e marrë,
e mua plaga që më hapej,më rridhte gjak.
Të kësaj Europe,që kurrsesi s’është nënë,
se dikujt bukën ja lyen me gjalpë,
e të tjerë që presin kapërdijnë jargë.
U sterrofsh e mos paç dritë në sy,
pa shiko, jam autoktone në këto troje,
shumë herë më e vjetër edhe se ty,
gjuha ime është e vjetër dhe e bukur,
dhe edhe ajo ty të ka ndihmuar,
se shumê fjalëza, ti i ke huazuar.
Ta dish Europë,ti kokën dot s’ma ul,
me krenarinë si malet, jam e cilësuar,
në shekuj ti e ke provuar,mirë e di,
e në mos qoftë e thënë në ato rradhë të hyj,
s’më bëhet vonë, unë jam në ty,
se kontinenti yt, fillon nga këtu….
Tiranë. 02 11 2019
