Të bëhemi një
Netët vijnë me një zjarr të rrallë malli
që përtërijnë kujtime
e me flakërimet e agzota të së djeshmes
Më mungon,
siç i mungon feksjes së agimit flokëkuq
kthjelltësia e paqtë e mëngjesit,
e malit shembja e gurëve në shkundullimë.
Ç’t’u bëj netëve që vijnë drejt meje
si një dëm i pandreqshëm
si një udhëtim i gjatë e i trishtë?!
Janë shndërruar në mungesë të rëndë
fytyra jote e çiltër
hija e largët e gishtërinjve të tu
përkëdheljet ujë në grykëderdhje shpirti,
e netëve si kjo, pres t’vish,
me këtë zjarr të rrallë malli
për të ribërë kujtime
e me flakërimet e agzota të së sotshmes
të bëhemi një me shtjella tymi…
K.U
