—————————————
*
I sapo diplomuar u ktheva po në atë vend
Ku stazhin kisha kryer kur qesh ende student ,
Atë fillim Shtatori tek mbërrita në atë fshat
Kujtimet më rikthyen mes përjetimesh prap !
*
Vjeshtë ish dhe atëherë , ish duke ikur Vera
Kur zbrisja poshtë përroit mbushur me mënaferra,
Ata lastarë të mbushur më shynin në zili
Tërë qejf e mora rrugën , ngadalë me qesëndi !
*
Diku pashë ca kërcej tërë xhufka , të pjekur
Bëra dhe një kërrabë që degët për të tjekur ,
Por sa e zgjata dorën kokrrat për ti marë
Ndjeva një pickim tek kyçi në damar !
*
Nga një bukëlz arzat , të tëra mu vërsulën
S’mu ndanë dhe pse vrapova thumbat mi ngulën,
Pas pak i gjithë krahu filloj të më dhëmb
U skuq e po më fryhej , e menjëher mu ënjt !
*
Mora përpjet vreshtit pasi kisha dëgjuar
Me kokrra aguridhesh më pas duhej fërkuar ,
Këputa ca verige i shtrylla e me atë lëng
Fillova që ti lyeja , pickimet në ç’do vend !
*
Djersët më kullonin nga vapa dhe sikleti
Etja më ishte shtuar më parë dhe nga i nxeti ,
Me hapa të nxituar zbrita poshtë në krua
Por hallet atë ditë nuk mu mbyllën mua !
*
Gjithçka nisi dhe stisi , aty pas një takimi
Me një vashë pa pritur të ulur tek burimi ,
Si fshikëz Mëndafshi qafa e saj lëmuar
Eh , bukuria e saj , s’kishte të krahësuar !
*
Dy vetullat si shigjetë , të hollë e të harkuar
Dukej se Hyjnitë ja kishin vizatuar ,
Tek mbushte ato enë kish nisur të këndonte
Zëri i saj i ëmbël , heshtjen e sundonte !
*
Nuk doja që ta trembja , eca pa bërë zhurmë
Por ajo më ndjeu dhe u kthye nga unë ,
I shpreha keqardhje , e kisha friksuar
Hodha sytë rrotull , por ishte e vetmuar !
*
Ne ishim të dy pranë , të vetëm tek burimi
Në mes të asaj heshtje e zu një çast trishtimi,
Një ankth pasigurie vashëza po vuante
Mendja si mulliri , diçka filloj ti bluante !
*
Ndjesia fërgëlluese i dukej brenda syve
Si në terr të natës drita e zbehtë e yjeve ,
Vështrimin her pas here shëtiste me habi
Fytyra Ëngjëllore ju zverdh , buza ju nxi !
*
Aq shumë u hutova sa s’dija ç’far ti flisja
Se fjalët i harrova e s’dija nga t’ja nisja ,
I kërkova ujë etjen për të shuar
Me sytë nga kotruvja që mbante në duar !
*
Në çast ndryshoi vështrimin tek më shihte vrejtur
Sapo më pa tërë krahun të skuqur të enjtur,
Ndjeu keqardhje , u duk që su ndje mirë
E zgjati drejt meje , me ndjesë e gjith dëshirë !
*
E ktheva njëherësh e jo pak nga pak
Sa ndjeva një rëndesë dhimbje në stomak ,
Por nuk e shojti etjen as uji i ftohtë tek unë
Se sytë e saj përlotur , më ndezën më shumë !
*
E pyeta për emrin , shtëpinë ku banonte
Nëse donte ndihmë shtëmbat që ti çonte,
Por diçka belbëzoi lehtë me buzët e saj
E trembur si fëmija , kur gjendet në faj !
*
Pas pak u largua , si zogu fluturoi
Por si nuk mu dha mua ta ndiqja nga shkoi ,
Me zemrën fillova të grindesha , ta shaj
Ajo s’më përgjigjej , se ndihej në faj !
*
Eh , sa herë kam shkuar , sa zbardhte tek burimi
Kur Dielli kish perënduar merrja udhën e k’thimit ,
Sa shumë që e kam pritur , i ulur mbi një gurë
Por vashën e burimit , nuk e pashë më kurrë !
