Shyrete Demaj
Vegim
Hukatje afshi që më ngroh shpirtin
Mëkatin laj me dy pika lot
Dëshirën vesh pallto të kuqe
Mes katër muresh akulluar
Pa orë të varur pa kalendar
Portreti yt endet si hije
Malli për ty digjet pishtar.
I bëhesh hije ti vetmisë time
Hije mungesës i shkon nga pas
I bëhesh errësirë natës
Ditës i bëhesh i shkretë maraz.
Vegim që ëndrrat m’i ke rrëmbyer
Tek ti folenë ma ka mendimi
Për ty rreh zemra e pa kursyer
Për ty nis vuaj prapë prej fillimit.
Sh. D