S’trokiti vjesht’ e dytë,
me diell, na lëbyri sytë,
tetori që ditën e parë,
U duk se, frymëmarrjen na solli,
mbas gjithë këtyre,ditëve me shi,
që na freskoi, por edhe na lodhi,
na mbylli brënda ky fund shtatori.
Tekanjoz shtatori, bëri si desh,
u duk se vera s’do të mbaronte,
edhe tetori vazhdon, pemët xhvesh,
nëpër degë çdo gjethe vallzonte.
Bien gjethet plot ngjyra, shtrohen,
qilim vezullues për tokën mbarë,
nga shirat, do treten e lëngëzohen,
në pranverë të bëhen, vlagë…..
Se erdhi me diell, asgjë s’do të thotë,
stina tekanjoze, ndryshon për ditë,
na vesh që të ndihemi ngrohtë,
për stinën e dimrit na pregatit.
UNË E DUA VJESHTËN…..
