Arben Zeqo
Vrapim VJESHTE !
… Adio shtator një ditë e re agon
” xhamave ” … qet’sisht ,
ndërsa tek – tuk ndonjë kalimtar i harruar rrugës nxiton .
Melankolikë zbresin e trokasin tetorët … ” ngjyer ” ne ar ‘ kafe ,
e kështu nje muaj stine vjeshte largohet merr ” valixhet ” e shkon …!
Mjergulluar ,
” dhòme ” uji rrugëve , mbetur hapur drita – semaforë harruar !
Tingëllime ore – këmbanash lart piedestaleve ndërtesa herë pas here dëgjon .
Një qytet diku larg … që shekuj ndërtuar dergjet e i lodhur sh’frymon !
Perden ” mandile ” përgjumur largoj ,
sytë e qepallat nis të shlodh nga e gjata natë …
Oxhaqeve – pemëve fluturuar shpendë s’shikoj ,
” vizat ” kanë nxjerrë … e larg kanë mërguar shtegt’uar .
Adiot … e stinës përqafoj .
E një ditë e re mëngjezi pér mua fillon ,
fryma në dopioxhamat e rezidencës vizaton ne imagjinatë …
Zotit i falem që më rrizgjoji ditën të jetoj shprese ,
e … tjetër dhuratë !
S’është e thënë gjithnjë të jetë pranverë ,
ditët rrugët zbukurohen shijohen e nën fllade erë … shi .
Edhe tetorët … të sjellin nganjëherë fat … kanë plot ëndra ,
e me to udhëton e imja fantasi .
E si të them e shkruaj ,
prap muajt erë ftoh’të zbresin e ç’do shtator ” dëshpëruar ” … shkon .
Kohët stinët ndryshojnë …
e shpirti bie preh’ e ditës ka nisur agon .
Orën mbi kullën e lartë sq largu mundohem ta lexoj …
do vije fund tetori të ndryshojë e nje Nëntor apo muaj tjetër … troket e fillon .
Stinet vrapojnë bëj ti ndal e s’ndalen dot ,
vitet njëri tjetrin ” pullojnë ” … eh bote e imja BOTE !
Humbas përjashta ,
aromën e çaj – malit dalë ibrikut … mëngjezit shijoj !
Kështu zbardhin e ngrysen ditet ,
një ” vit ” … me pak në kalendarin e jetës shënoj .
Vjeshtës mundohem ti shkruaj ,
por jo dhe shumë shumë … ti këndoj !
Zeqo@rben Autor .
Devoll Emigrantos !
London October 2024 .
