(Neveri gjygjesh)
Në ç’humnerë vrapin marrë
Kokëbosh, o shqiptarë!
Djali babës:”S’jam yt bir!”
Sytë, të errur nga lakmia
Vdes llogjika e dashuria.
Mendohu ti, bir e bijë.
Nesër gozhda, brinj’ më brinjë!
Nënë e babë pa kapital
Nga thërrmija të bën mal.
Djersë e gjak të dhuruan
Hequr gojës, s’u penduan.
Kërko, merr s’ke të ngopur.
Kjo jetë s’ka me të sosur.
Bën pjestar vëlla e motër
Pirë një gji,ngrën’ në një sofër.
Gjeni mend sa s’është vonë
Të gjen ty, çfarë tjetrin rëndon.
Krimbur n’pare, s’është lumturi!
Po zemërbardhësia, harmoni!
E botuar në përmbledhjen e fundit!
